Αρχή μηνιά κι αρχή χρονια κι αρχή στην νέα πείνα
που στην Ελλάδα θ απλωθεί και σ ολη την Αθήνα
Αναθεμά σας στην βουλή το παιζετε σωτήρες
κι οκοσμός απ τα απόγευμα φορά αναπνευστήρες 
Φουγάρα να καπνίζουνε αβέρτα ξεφυτρωνουν 
Πετρελαιο οι Ελληνες δεν εχουν να πληρώνουν
Εσείς εκεί που καθεστε βαράτε το βιολί
τα τρωτε και χοντραινετε παιζετε το μαλλι σας
Και εχουμε την τροικα που βαζει νεους ορους
στην πλατη μας φορτωνετε ολο καινουργιους φορους
Γαιδουρια καταντησαμε με διχως τα σαμαρια
Γρήγορα θα τα εχετε τα μαυρα τα χαμπαρια
Μαυρο θα φατε βουλευτες στα σπιτια σας να πατε
Θα δοσετε και στον λαο αυτα που του χρωστατε
Κι αι σιχτιρ σωτηρες μας κι ακόμα παρα περα
Ετσι θα δουμε και εμεις σίγουρα ασπρη μερα

Καλή ημέρα αρχοντες εφέτος δεν θα πούμε
γιατί από δω που φτάσαμε δεν προκειται να βγούμε
Καλατα καταφέρατε τον πιάσαμε τον πάτο
κι όλο μας λέτε αρχοντες πως παει πάρα κάτω
Χριστούγεννα θα κάμουμε με δίχως γαλοπούλα
αφού εσύς προλάβατε και μας τα φάγατε ούλα
Χωρείς δουλειές αφήσατε τον δόλιο τον κοσμάκη
μα εσείς δεν χαμπαριζετε δεν νοιάζεστε λιγάκι
Φόρους αβέρτα βάζετε Φόρους εδώ φόρους εκεί φόρους 
και πάρα πέρα
σε λίγο θα πληρώνουμε και φόρο στον αέρα
Αφού απ την κρίση αρχοντες δεν προκειτε να βγούμε
την λύση εμείς να ξέρετε πως σύντομα θα βρούμε
Και ο λαός που τάζεται τα ίδια και τα ίδια 
και μια Ζωή τον γράφατε στα δυο σας τα κρεμμύδια
Μέσα στα υποβρύχια που έχουνε μπατάρει 
θα σας φορτώσει ένα πρωί κι όλους θα σας φουντάρει

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

Σήμερα στην εκπομπή του Σπύρου Μαλλη Αποκαλούσαν τον  Ρουπακιά ισα με δέκα φορές 

 κ υ ρ ι ο
Συγνωμη, εγώ την λεξη κ ύ ρ ι ο ς εμαθα να την συνδέω με αξιοπρέπεια ηθος και όλα τα συναφή

Θα μου πείτε δεν δικάστηκε ακόμα, ομως η πράξη του ηταν αποτροπαια

Θα μου πειτε παλι οτι άλλαξαν οι εποχές

Συμφωνώ οταν δεν υπάρχουν πραγματικοί κ υ ρ ι οι 

Τότε χρησιμοποιουμε την λέξη απλως για να μη χαθεί απο το ελληνικο λεξιλογιο

Xαρτιά σημαδεμενα 
μας δωσανε να παίξουμε
και χασαμε
Με λόγια μπερδεμένα
μας είπαν παραμυθια και τα χάψαμε

Τσιχλοφουσκα η ελπίδα
κακομοιρη πετρίδα
χαμένα ιδανικά ν αναμασάμε
Σαμάρι η ιστορία γαιδουρια μια ζωη να κουβαλαμε

Σαν κοκκινοσκουφίτσα
μικρούλα Ελλαδίτσα
το λυκο πρόσεχε παραφυλαει
Το στομα σαν ανοίξει δεν θαναι να μιλήσει 
μα μοναχα εσένανε να φαι

Γι αυτό τα δοντια ακόνισε 
για να ναι κοφτερά
και κοιταξε τα νυχια σου 
να είναι μυτερά

Το παραμύθι φρόντισε
να τελειωσει αλλιως
και φαε εσύ τον λυκο πριν φαι εσένα αυτος

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ

Ητανε περηφανοι σαν γονείς για τον χαρακτήρα των παιδιών τους
Από μικρα είχαν το θαρρος της γνωμης τους
καταδικαζαν την αδικία και υπερασπίζονταν το δικιο το δικό τους και των αλλων
Ητανε περηφανοι μεχρι προχθές......... 
-Δεν αντέχω άλλο αυτό δεν είναι δουλειά είναι σκέτη εκμεταλλευση,θα τους τα ψαλλω κι ας με διώξουν αρκεί να βρώ το δικιο το δικο μου και των παιδιών, μας φέρονται σαν σκουπιδια
Τον ακουσαν και οι δύο Εσκυψαν το κεφάλι 
-Δεν πρεπει είπαν μεσα τους  δεν πρέπει να το κάνει θα τον απολύσουν Που θα βρεί δουλειά;
Δεν σήκωσαν το κεφάλι τους
Δεν ειχαν την δύναμη να τον δουν στα μάτια εκείνη τη στιγμή βιωναν την απολυτη ξεφτιλα
Οι σκεψεις τους  ηταν κοντρα στη ζωη τους, στα πιστεύω τους στον τροπο που τον μεγαλωσαν
-Αυριο θα βρέχει ειπε ο πατέρας με ραγισμενη φωνή Η μανα κατεβασε ακομα πιο χαμηλά το κεφαλι να μη φανουν τα βουρκωμενα της ματια
Πως αλλάξαμε ετσι; πως μας αλλαξαν;γιάτι γιατι
Παλευανε να μεγαλωσουν αετους και τώρα τα θελουν παθητικα ανθρωπακια
ΠΑΛΕΥΑΝΕ ΠΑΛΕΥΑΜΕ
Αυτοι ηταν περιφανοι μεχρι προχθες εμεις αραγε για ποσο ακομα

ΑΝ

Οταν κλαίει η Μυρσίνη
ποιός την έχει την ευθύνη;
Κι αν αγέλαστες η Ολγα κι Ελένη παραμένουν
Ποιούς οι τύψεις τους βαραινουν;
Αν ο Μάριος κοιτάζει μ άδειο βλέμμα το πρεβάζι
Ποιού τον ύπνο του ταράζει;
Αν ο Γιώργος μοναχός του μέσα στην αυλή γυρίζει
Ποιού το ματι του δακρύζει;
Αν η Μάγδα μες το γκρίζο όλη τη ζωή της ντύνει 
Ποιός χρωστάει και δεν δίνει;
Αν η Σόφη ο Κυριάκος η Γιωργία και τα αλλα τα παιδιά
με την πίκρα ξεχειλίζουν την φτωχή τους την καρδιά
Ποιός το κέφι του χαλά;
Είναι λάθος ο καθρέφτης 
και την φατσα σου δεν βλέπεις
Αν δεν μάθεις ν αγαπάς 
ποιός να φταίει θα ρωτάς

Αδιαφορώ, αδιαφορείς, αδιαφορεί
Το ρήμα της εποχής μας.Ο καθένας στο καβούκι του
Από ανθρωποι γίναμε χελώνες
Ξορκίζουμε το κακό,μακρυά απο μας, κι αδιαφορώ κι αδιαφορείς κι αδιφορεί......
Και γυρίζουμε στο μαγκανοπήγαδο της ζωής σαν άλογα με παρωπιδες
Θέλω όλο θέλω και που χρόνος να σταματήσω να κοιτάξω γύρο μου βιάζομαι
Ασε με εχω δουλ ειές δεν έχω χρόνο
Είναι η Μυρσινη έχει ψυχαναγκασμό, μπαλάκι του τένις 31 χρόνια από τοτε που γεννήθηκε πηγαινει  απο ίδρυμα σε ίδρυμα
Ποιός θα έχει το χρόνο  να σε σταματήσει,να σε κοιτάξει στα μάτια να σου χαμογελάσει να αισθανθείς σιγουριά;
Ειμαστε όλοι βιαστικοί,τρεχουμε,δεν έχουμε χρόνο Μυρσίνη
Πως με λένε ;σε ρωτάει από που είμαι;που μένω; πόση ωρα είναι το χωριό μου από εδώ
Ολο ρωτάει όποιον βλέπει Ζητά επιβεβαιωση,επιβεβαίωση;μεγάλη κουβέντα
Δυσκολα πράγματα ζητάς ρε Λάμπη ξέρεις κανέναν από μας να γνωρίζει από που ερχόμαστε; που πηγαίνουμε; ποιός ξέρει σε πόση ώρα ή μήνες η χρόνους θα φτάσουμε στο τέρμα;
Κρατάει στα χέρια της μιά τράπουλα γυρίζει ολο το κτήριο βαριεστημενα Ενα μικροσκοπικό πλασματάκι η Σοφία δεν κάθεται σε μιά θέση Κρατάει την τραπουλα, η ζωή της τραβηξαι ασσόδυα, ντόρτιά μπαστούνια
Κανε στην ακρη μικρό ποντικακι δεν είναι καίρος για μικρούς σαν και σένα είμαστε ζούγκλα και δω επιβιωνουν οι μεγάλοι
Καλημέρα τι κάνετε; τι κανει ο άντρα σας τα παιδιά σας πώςείσθε.Ολο ευγένια ζητάει να σε προσεγγισει,ζητάει να σε κανει φίλο είναι η Ολγα ψηλολιγνη ακαθόριστη ηλικία
Ονειρό της η επανενταξη να πάει στο χωριό της να ζήσει με τους [κανονικούς] ανθρώπους
Ποιός θα της πεί ότι η ευγένια δεν είναι πλέον προσόν, ποιός θα της πεί οτι δεν υπάρχουν κανονικοί ανθρωποι
Χαμένο βλέμμα εμμονές εμμονες επαναλαμβανει τα ιδια και τα ίδια σαν να προσπαθεί να σε πεισει για την υπαρξή της
Ειναι η Μαγδα καθε μέρα το βλέμμα της χάνεται περισσότερο οι εμμονές πληθαινουν και η φωνή της θυμιζει ηχώ που προσκρουει πάνω στα ντουβάρια της αδιαφορίας,ποιός ταχα θα της πεί πως εκείνο που πάντα θα ακουει θα είναι η ίδια της ηφωνή
Γυριζει ολη την ωρα στο προαύλιο πολύ ψηλός σκελετωμένος φοράει παράξενα χοντρα γυαλιά Δεν νοιάζεται καθόλου για φαί κοιτάζει με τα μυωπικά του μάτια ποιός μπαινει ,ζητάει τσιγάρο ειμαι ο Γιωργος λέει κι αν του δώσεις κάτι τρέχει να το μοιράσει σ αγαπώ σου φωνάζει σ αγαπώ
Πόσο τυχερός είσαι Γιωργακι που μπορεσες και απόκτησες αγάπη στην καρδούλα σου αγάπη που δεν σου έδωσε ποτέ κανείς
Θελει να μαθαίνει μπορεί να γράφει και να διαβάζει ρουφάει σαν σφουγγάρι οτι της λες
Γλυκιά ταλαιπωρημενη φυσιογνωμια σαν ηρωιδα αρχαίας τραγωδιας
Η ζωήτην διαλεξε να πρωταγωνιστήσει σε σκληρούς ρόλους βιώνει την μοναξια Της αρέσει η μουσική και ποιό πολύ η Μοσχολιού,ξέρει όλα της τα τραγούδια και την προσωπική της ζωή
Δος μου χέρι να πιαστω να πιαστό να κρατηθώ ακούει απο το σιντι που συνέχεια βάζει κι ονειρευεται το χέρι που θα πιαστεί που θα κρατηθεί
Αυτά ειναι μερικά από τα [παιδιά] του ασύλου Φιλιατρών είναι εκεί μας περιμένουν γιατί εμεις τα αγνοουμε;Hψυχική ασθένεια δεν μένει έξω απο τις κλειστες μας πόρτες βρήσκει τρόπο και τρυπώνει
Τελικά μήπως είναι πρόβλημα όλων μας;

Στον καλό μας τον παππού που αγαπούσε τους ανθρώπους μα πιό πολύ τα ζώα

Μ ένα γαρύφαλλο σου στολισα΄το πέτο
Κι ήταν τριγύρω άνοιξη μέρα Μαγιού και φέτο
Μα εσύ κρατούσες σφαλιστά τα μάτια και τα χείλια
και μοιάζανε τα μάτια σου μανταλωμένη γριλια
Κόσμος πολύς μαζεύτηκε όμως δεν απορούσαν
Πώς δεν ακούς τόσες φωνές που σε χαιρετούσαν
Πώς δεν ακούς τα πρόβατα τα γίδια και τους τράγους
Που σαλαγούσες βοσκοντας με ήλιους και με πάγους
Γιατί όλοι γνωρίζαμε πως έφυγες για πάνω
Αφού ο Θεός σε διάλεξε να σ 'εχει για τσοπάνο
Στα περιβόλια τ ουρανού
στου χάροντα τ αλώνια
Να βόσκεις γιδοπρόβατα 
εκεί ψηλά αιώνια

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΊΩΝ
΄     
Σε λίγες μέρες θα έχουμε Κυριακή των Βαίων, ολοι όσοι τον γνώρισαν είμαι σίγουρη ότι θα τον θυμηθούν με αγάπη
Οταν ημουν μικρή και κατόπιν ενήλικας και μικρομάνα εψαχνα να βρω πρότυπα
Τι θα πω έλεγα στα παιδιά μου οταν θα μεγαλώσουν προσπαθήστε να αντλησετε μαθήματα ζωής απο ποιόν; 
Οι τηλεορασεις μας βομβαρδίζουν απο το πρωι ίσα με το βράδυ προβάλλοντας καλοκουρδισμένα ανθρωπινα οντα διεστραβλόνοντας καθε αξία ηθική
Αν ρωτήσετε τα παιδιά θα σας  πουν οτι τα προτυπα τους είναι οι τηλεοπτικοί αστερες
Σκοπός τους πως να φτιάξουν θαυμαστές καμπύλες και ποντίκια και πως θα κερδίσουν χωρίς κόπο πολύ χρήμα
Ακόμα και στη βουλή που απαρτίζεται απο μορφωμένα εκλεγμένα πρόσωπα το επίπεδο πολλές φορές είναι πολύ χαμηλό
Ξεπερνούν στους τσακωμούς και τις ποιό αμορφωτες γυναικούκες ο καθενας  χωρίς καμιά τύψη πηδά απο το ενα κόμμα στο αλλο αναιρωντας τις θεωρίες και τα πιστευω του προκειμένου να μη βρεθεί εκτός βουλής
Κι ομως υπάρχουν προτυπα
Είναι καθημερινοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ζουν αναμεσά μας και αξίζουν να γίνουν λαμπρά παραδειγματα για μας και τα παιδιά μας
Τον έλεγαν Βάιο όλη μέρα δούλευε μεχρι αργά το βράδυ
Κι οταν η ζωή του επαιξε ασχημο παιχνιδι καθηλονοντάστον στο κρεβάτι του πόνου για αρκετά χρόνια αυτός νοιαζόταν για ολο τον κόσμο οπως έκανε οταν ήταν γερός
Αγαπούσε τους ανθρωπους κι οταν μιλούσε κανείς μαζί του επαιρνε δύναμη αποτην αστειρευτη δύναμη που του έδινε η καλοσυνη του
Για όλους ακόμα κι αν δεν το άξιζαν είχε να πεί μια καλή κουβέντα
Κι ομως δεν είχε μορφωση 
Δεν ήταν διάσημος
Δεν ήταν πλουσιος
Ηταν ομως ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ

Νομίζω οτι το μεγάλο ταξειδι στο χρόνο μου δίνει το δικαιωμα να σας μιλησω 
σαν μάνα σαν γιαγιά σαν αδελφή
Προσέχτε τον εαυτόν σας
Αν δεν είσαστε εσείς γερες και δυνατές δεν θα μπορέσετε να στηριξεται κανέναν
Κλεψτε λίγο απο τον χρόνο σας ,ξυπνωντας μια ώρα ποιό πρωί και κανετε αυτό που σας αρέσει
Αυτή η ώρα η δική σας θα γεμίζει τις μπαταριες σας όλη την μέρα
Μη κρυβετε τα συναισθηματά σας
Πειτε αυτό που θέλετε με ωραίο τρόπο 
Μη λέτε πολλά μαθετε να ακουτε
Αγκαλιάστε τα παιδιά σας μεγαλωστετα με αγάπη  στα υλικά αγαθά δεν θα βρει ποτέ την ψυχική
ισορροπια σ ολοι του τη ζωή
Ενα φυτό για να αναπτυχθεί σωστά δεν χρειαζεται να φυτευτεί σε χρυσή γλάστρα,το χώμα,ο ήλιος,το νερό αυταθα το βοηθεησουν να θεριεψει
Δειχτε του την αγάπη σας
Μαθετετονα αγαπά και να σέβεται τους ανθρώπους και το περιβάλλον
Το παιδί σας όσο και να σας φαινετε μικρό τραβάει σαν σφουγγάρι
Μιμειται εσας και την συμπεριφορα σας 
Πραγματα που δεν κανουμε εμεις δεν μπορουμε να εχουμε την απαιτηση να τα κανουν τα παιδιά μας
Οσο ειναι μικρά ζυμώστε το χαρακτήρα τους βάζοντας μαγιά την αγάπη
Η ζωή είναι ένα δώρο το ποιό σημαντικό,το ποιό σπουδαιο Απο μας εξαρτατε να τα κανουμε να την αγαπησουν
Να μην την χαραμισουν κυνηγωντας τα πλουτη και το χρήμα
Να τα μαθουμε οτισκοπός σε τουτη τη ζωη ειναι να γινομαστε κάθε μέρα καλυτεροιΑΝΘΡΩΠΟΙ

Συστάσεις

Γεια σας

Ονομάζομαι Δήμητρα Τσεκούρα .Γεννήθηκα στην Αθήνα και μένω εδώ και 30 χρόνια στους Γαργαλιάνους Τριφυλίας

Δεν έχω βαρύγδουπες περγαμηνές

Θεωρώ όμως τον εαυτό μου τυχερό γιατί στη ζωή μου έκανα αυτό που επιθυμούσα

Ένα γάμο με τον άνθρωπο που αγάπησα και αγαπώ ,τρία παιδιά για τα οποία είμαστε περήφανοι σαν γονείς ,αρκετούς φίλους

Αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα για τους 30 ξεχωριστούς φίλους που απέκτησα

Είναι τα  «παιδιά» του ασύλου Φιλιατρών

30 παιδιά που μου έμαθαν τι σημαίνει πραγματικά να αγαπάς και να σ αγαπάν δίχως όρια, δίχως υστεροβουλία

Θέλω πρώτα να γίνω η φωνή τους

Αλλά παράλληλα να μπορέσουμε να βγάλουμε από μέσα μας ό,τι μας πνίγει σ αυτή τη θάλασσα της κρίσης

Κάνοντας προσπαθεί να μείνουμε όρθιοι εμείς και αυτοί που αγαπάμε 

Ασχολούμαι με το γράψιμο που θέλει κάτι πιστεύω να πει απευθύνομαι σε μικρά και σε μεγάλα ΠΑΙΔΙΑ

Βγάζοντας από μέσα μου το ατίθασο εκείνο κοριτσάκι που τα 58 μου χρόνια δεν μπόρεσαν να το δαμάσουν

   

Ευχαριστώ που μου δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε

Με αγάπη Τσεκούρα Δήμητρα άνεργη εθελόντρια ΕΕΣ

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΚΡΙΣΗ

Ας αρχίσουμε με ένα παραμυθάκι

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΚΡΙΣΗ

Μια φορά κι ένα καιρό .Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης είχε πλάσει στο μυαλουδάκι του ένα τέρας.

Ζούσε στη χώρα  του και γύριζε όλες τις πόλεις και τα χωριά.

Ήταν τεράστιο, είχε πολλά και μεγάλα πόδια για να γυρίζει όλα τα μέρη.

Χεριά θεόρατα για ν αρπάζει από τους ανθρώπους τους κόπους τους και τα χρήματα τους

Ήταν και πολύ κακό γιατί δεν ήθελε κανέναν άνθρωπο να είναι χαρούμενος πολλές φορές τους έπαιρνε και τις δουλειές τους

Οι άνθρωποι έχαναν το χαμόγελο τους περπατούσαν με το κεφάλι σκυφτό, φοβισμένοι σκεπτικοί

Το θηρίο αυτό ο Γιωργάκης δεν το είχε δει. Ήταν όμως σίγουρος έτσι ακριβώς θα ήταν αφού από τότε που πρωτάκουσε το όνομα του εδώ και δυο χρόνια τα πάντα άλλαξαν στο χειρότερο

Το έλεγαν ΚΡΙΣΗ

Θυμόταν τα πολλά παιγνίδια που είχε πρώτα, τα ρούχα τα παπούτσια την πολύ ζέστη τους Χειμώνες

Μα τι σπουδαιότερο θυμόταν την μαμά και τον μπαμπά χαρούμενους να του κουβαλούν ό,τι του άρεσε και να δουλεύουν και οι δυο

Τώρα η μαμά δεν έχει δουλειά της την πήρε το τέρας

Τα λεφτά είναι λιγοστά Όταν εζήταγε καινούργια πράγματα άκουγε την ιδία απάντηση «έχουμε ΚΡΙΣΗ δεν έχουμε χρήματα»

Όμως ο Γιωργάκης ήταν γενναίος

Έψαχνε νύχτα και μέρα  τρόπους να σκοτώσει το τέρας

Τόσοι και τόσοι μικροκαμωμένοι στις ιστορίες και τα παραμύθια που του έλεγε η γιαγιά τα είχαν καταφέρει

Γιατί όχι και αυτός;

Έκλεινε τα παράθυρα και τις πόρτες για να μη μπορεί να μπει στο σπίτι .Αλλά εκείνο ήταν μέσα τις περισσότερες φορές

Θύμωνε και έκλαιγε κτύπαγε τα πόδια του κάτω και όλο εζήταγε καινούργια ρούχα και παιγνίδια

Όσο όμως θύμωνε και έκλαιγε τόσο περισσότερο έβλεπε την μαμά και τον μπαμπά στενοχωρημένους ,αγέλαστους να μην έχουν όρεξη να παίξουν μαζί του όπως παλιά

Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα, από δω και πέρα θα άλλαζε συμπεριφορά

Τέρμα οι γκρίνιες

«Συνέχεια θα χαμογελώ» είπε

«δεν θα ζητώ παιγνίδια και ρούχα θα γελώ και θα τραγουδώ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ τα πράγματα άλλαξαν Η μαμά και ο μπαμπάς άρχισαν να χαμογελούν έπαιζαν  μαζί του σήκωσαν ψηλά το κεφάλι

«Δεν πειράζει» έλεγε «θα παίξω με τα παιγνίδια που έχω θα φορέσω τα ρούχα που έχω. Τέρμα η γκρίνια» Σιγά σιγά από το σπίτι του Γιωργάκη έφυγε το τέρας

Εσείς τα μικρά παιδιά έχετε τη δύναμη να κάνετε τα πρόσωπα των γονιών σας γελαστά Το τέρας που λέγετε ΚΡΙΣΗ ΝΙΚΙΕΤΑΙ με το χαμόγελο και την υπομονή την δική σας