ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΚΡΙΣΗ

Ας αρχίσουμε με ένα παραμυθάκι

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΚΡΙΣΗ

Μια φορά κι ένα καιρό .Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης είχε πλάσει στο μυαλουδάκι του ένα τέρας.

Ζούσε στη χώρα  του και γύριζε όλες τις πόλεις και τα χωριά.

Ήταν τεράστιο, είχε πολλά και μεγάλα πόδια για να γυρίζει όλα τα μέρη.

Χεριά θεόρατα για ν αρπάζει από τους ανθρώπους τους κόπους τους και τα χρήματα τους

Ήταν και πολύ κακό γιατί δεν ήθελε κανέναν άνθρωπο να είναι χαρούμενος πολλές φορές τους έπαιρνε και τις δουλειές τους

Οι άνθρωποι έχαναν το χαμόγελο τους περπατούσαν με το κεφάλι σκυφτό, φοβισμένοι σκεπτικοί

Το θηρίο αυτό ο Γιωργάκης δεν το είχε δει. Ήταν όμως σίγουρος έτσι ακριβώς θα ήταν αφού από τότε που πρωτάκουσε το όνομα του εδώ και δυο χρόνια τα πάντα άλλαξαν στο χειρότερο

Το έλεγαν ΚΡΙΣΗ

Θυμόταν τα πολλά παιγνίδια που είχε πρώτα, τα ρούχα τα παπούτσια την πολύ ζέστη τους Χειμώνες

Μα τι σπουδαιότερο θυμόταν την μαμά και τον μπαμπά χαρούμενους να του κουβαλούν ό,τι του άρεσε και να δουλεύουν και οι δυο

Τώρα η μαμά δεν έχει δουλειά της την πήρε το τέρας

Τα λεφτά είναι λιγοστά Όταν εζήταγε καινούργια πράγματα άκουγε την ιδία απάντηση «έχουμε ΚΡΙΣΗ δεν έχουμε χρήματα»

Όμως ο Γιωργάκης ήταν γενναίος

Έψαχνε νύχτα και μέρα  τρόπους να σκοτώσει το τέρας

Τόσοι και τόσοι μικροκαμωμένοι στις ιστορίες και τα παραμύθια που του έλεγε η γιαγιά τα είχαν καταφέρει

Γιατί όχι και αυτός;

Έκλεινε τα παράθυρα και τις πόρτες για να μη μπορεί να μπει στο σπίτι .Αλλά εκείνο ήταν μέσα τις περισσότερες φορές

Θύμωνε και έκλαιγε κτύπαγε τα πόδια του κάτω και όλο εζήταγε καινούργια ρούχα και παιγνίδια

Όσο όμως θύμωνε και έκλαιγε τόσο περισσότερο έβλεπε την μαμά και τον μπαμπά στενοχωρημένους ,αγέλαστους να μην έχουν όρεξη να παίξουν μαζί του όπως παλιά

Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα, από δω και πέρα θα άλλαζε συμπεριφορά

Τέρμα οι γκρίνιες

«Συνέχεια θα χαμογελώ» είπε

«δεν θα ζητώ παιγνίδια και ρούχα θα γελώ και θα τραγουδώ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ τα πράγματα άλλαξαν Η μαμά και ο μπαμπάς άρχισαν να χαμογελούν έπαιζαν  μαζί του σήκωσαν ψηλά το κεφάλι

«Δεν πειράζει» έλεγε «θα παίξω με τα παιγνίδια που έχω θα φορέσω τα ρούχα που έχω. Τέρμα η γκρίνια» Σιγά σιγά από το σπίτι του Γιωργάκη έφυγε το τέρας

Εσείς τα μικρά παιδιά έχετε τη δύναμη να κάνετε τα πρόσωπα των γονιών σας γελαστά Το τέρας που λέγετε ΚΡΙΣΗ ΝΙΚΙΕΤΑΙ με το χαμόγελο και την υπομονή την δική σας