OTAN TO ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ

Δυο θαλασσες βλεπεις σαν ερθεις στο χωριο μου και κοιταξεις απο ψηλα

Η μια ειναι ασημοπρασινη και κει που ξεψυχα εκεινη αρχιζει η αλλη η καταγαλανη του Ιονιου

Ενας απο τους μεγαλύτερους καμπους με ελιες οι Γαργαλιανοι

Στο μαζεμα των ελιων αδειάζουμε τα σπιτια το πρωι και ξαναρχόμαστε κατάκοποι με την δύση του ηλιου

Και τουτη την θαλασσα την ασημοπρασινη την αγαπαμε,εχουμε δεθει μαζι της απο τοτε που καταλαβαμε τον εαυτο μας

Οι γονεις μας μας κουβαλαγαν μαζι τους μωρα ακομα, μας κοίμιζαν κατω απ τις ελιες

και οταν μεγαλώσαμε βοηθουσαμε οσο μπορουσαμε και μετα πεφταμε κουρασμενα πανω στα λιοπανα και στα σακιά

Το βραδυ ο πατερας πηγαινε να βγαλει το λαδι στο λιοτριβι,και η μανα ετρεχε σαν αλλοπαρμένη να προλάβει να μαγειρέψει και να μας πλύνει

Και μεις παρακαλαγαμε να παει καλά το λάδι και να έχει καλή τιμή

Οταν κοιμομασταν στοίχειωναν στα όνειρα μας οι φοβοι μας μη ρίξει χαλαζι  μη φυσήξει δυνατος βοριάς και σκορπισει τις ελιες

Χριστούγεννα προσμεναμε και θα πηγαίναμε στην εκκλησιά με τα παλιοπαπουτσα και τα μπαλωμενα ρούχα?

Και κείνο το μεγάλο θεριό ο μεσάζοντας που έλεγε ο πατέρας ότι μας έπινε το αίμα θα έδινε καλή τιμή?

 Πέρναγαν τα χρόνια

Διαβάστε φώναζε η μανα και ο πατέρας να μην έχετε την τύχη μας

Διαβάστε φύγετε απο δω να γλιτώσετε

Ετσι βρεθήκαμε στην Αθηνα να δουλεύουμε στα εργοστασια και παράλληλα να σπουδαζουμε

Οταν μεγαλώσαμε ξαναγυρίσαμε στο χωριο, τοτε ομως ειχαμε και τις δουλειες μας οι περισσοτεροι

Κι ετσι μερωναν οι φόβοι μας αφου οι ελιες ηταν το επιπλεον εισοδημα και η δουλεια μας το κυριο

Καναμε και μεις οικογενεια, παιδια που τους διναμε τα παντα για να μορφωθουν να εχουν καλη τυχη

Πως ήρθαν τα πανω κατω?πως καταληξαμε απο κει που καποτε αρχισαμε?

Τα πτυχια τα παιδια μας τα κορνιζώσαν Οι συνθηκες εργασιας θυμίζουν Μεσαιωνα ,τα χρηματα λιγα, η ανασφαλεια στο ζενιθ

Η ανεργεια χτυπαει κοκκινο καθε μερα χιλιαδες ανεργοι προστιθενται στους ηδη υπαρχοντες

Και το ρολοι μετραει αντιστροφα και γυριζει 50 χρονια πισω

Σανιδα σωτηριας οι ελιες δοξα τον Θεο που υπαρχουν κι αυτες

Ποσα ονειρα καναμε για το μελλον των παιδιων μας ποσο πολυ κοπιασαμε!

Ομως τιποτα δεν παει χαμενο το βλεπουμε στα ματια του παιδιου μας

Δεν τα στοιχειώνουν οι ιδιοι φοβοι με μας και τους γονεις μας

Ειναι αγροτης, αλλα αυτη την φορα με μορφωση και ανοιχτο μυαλο κι αυτο μετραει

Δοξα τον Θεο και παλι αυτος εχει τις ελιες

Δεν ειναι πολλες αλλα θα της κανει περισσοτερες Θα αγωνιστει αλλα δεν θα σκυβει το κεφαλι σαν τους πατεραδες μας

Τα ονειρα τα δικα του και των εγγονιων μας θα εχουν το χρωμα της ελπιδας

Γιατι εχουν ενα κομματι ασημοπρασινης θαλασσας τις ελιες που αγαπησαμε και αγαπαμε